Zwitsers tubakwartet bestaande uit Thomas Rüedi, Roland Fröscher, Guy Michel en Etienne Crausaz.
31.1.12
Ute 5
Zolang auto's een chassis hadden was het in feite vrij eenvoudig om een vrachtwagentje op het chassis van een personenwagen te zetten. Hierboven staan Renaults in beide uitvoeringen.
Lang niet altijd was het noodzakelijk om in Australië een personenwagen tot "ute" te "verzagen", want in plaats van onderstaande Hillman (uitgerust als stafwagen van de Britse luchtmacht) uit te gaan, was het aanzienlijk simpeler een Hillmanbestelwagen te gebruiken.
Standard leverde behalve de personenwagenversie van de "Vanguard" ook een stationcar, hier afgebeeld als Israelische ambulance, die stationcar was gemakkelijker te verbouwen dan de personenauto.
Metronome
"Metronome" was een Amerikaans muziektijdschrift dat vanaf medio jaren dertig voornamelijk aandacht besteedde aan jazz en tussen 1939 en 1961, toen het tijdschrift verdween, eeen jaarlijkse poll organiseerde om te bepalen wie de beste instrumentalist, bandleider, c.q. arrangeur was. Vervolgens werd met de winnaars, de zogenaamde "Metronome All Stars", een grammofoonplaat gemaakt. Begin 1949 werd met de pollwinnaars van 1948 "Overtime" op de plaat gezet. We horen Charlie Parker, altsax; "Dizzy" Gillespie, trompet; Miles Davis, trompet; "Fats" Navarro, trompet; J.J. Johnson, trombone; Kai Winding, trombone; Buddy De Franco, clarinet; Charlie Ventura, tenorsax; Ernie Caceres, baritonsax, Billy Bauer, gitaar, Lennie Tristano, piano; Eddie Safranski, bas en Shelly Manne, drums.
De trombonisten Johnson (1924 - 2001) en Winding (1922 - 1983) vormden jarenlang een fenomenaal duo (foto), dit is uit 1982: "It's alright with me".
30.1.12
Ute 4
Ook in Zuid-Afrika kent men het fenomeen "ute", alleen heet het daar "bakkie" en zelfs een Mercedes 180D werd verbouwd. De D staat voor diesel. De wagen had een viercylindermotor met een inhoud van 1767cc, die overgenomen was uit de 170DS.
Lester
Van "Lester leaps in" bestaan nogal wat opnamen. Ik heb het o.a. op de elpee "The Essential Lester Young"*, een twaalf minuten durend meesterwerkje, waaraan ook Charlie Parker en Roy Eldridge hun medewerking verlenen. Op dezelfde plaat staat ook "Back to the Land", met Nat "King" Cole aan de piano. Ik herinnner me dat ik dat nummer een keer in "De Gezamenlijke zenders Peazens & Moddergat" aankondigde en tegelijkertijd mijn spijt uitsprak dat door de aandacht voor de zang van Cole vergeten werd dat een goede jazzpianist verloren was geraakt. Prompt kreeg ik een boze brief van een luisteraarster met de vraag om uitleg. Maar ook vandaag luister ik nog steeds liever naar Cole's pianospel dan naar zijn zang. Twee stukken van Young met Cole aan de piano, Oscar Moore, gitaar; Johnny Miller, bas en Buddy Rich, drums: "These Foolish Things" en jawel: "Lester leaps in".
*Verve V-6398
Nat Cole
29.1.12
Ute 3
Wanneer ik in de "American Truck Spotters Guide 1920 - 1970" kijk, vind ik bovenstaande auto niet. Geen wonder want het is een in Australië tot "ute" verbouwde Ford personenauto. Ik neem aan dat het zo begonnen is en dat later alleen chassis, motor en het voorste deel van een personenwagen werden geimporteerd en in Australië van de rest van de autocarrosserie werden voorzien. Soms leidde dat tot redelijk belachelijke "vrachtwagentjes", die nauwelijks over laadruimte beschikten of die een motor hadden met een te kleine cylinderinhoud, zodat de vehikels met enige lading niet vooruit te branden waren. Toch lieten de Britse autofabrieken zich na de Tweede Wereldoorlog niet onbetuigd en gingen de concurrentie met de Amerikanen aan. Hier beneden een Morris 10 Ute, met een motor met een inhoud van 1140cc, de personenwagenversie staat er naast.
Groot & klein
Bings broer Bob Crosby had een orkest en in die band had hij een kleiner orkest, de "Bobcats". Zelfs voor de niet al te muzikale luisteraar valt op dat de "Bobcats" wat gedateerder klanken voortbrachten dan het grote orkest. De "Bobcats" zijn, vanwege contracten zelfs te vinden op andere platenlabels onder een andere naam, zoals "Nappy Lamare's Louisiana Levee Loungers". Het was trouwens niet ongewoon dat uit een grotere band een kleinner orkest geformeerd werd, ook Count Basie had in zijn band een kleiner orkest de "Kansas City Seven" (soms gereduceerd tot de "Kansas City Five"). In de KC7 vinden we Basies's befaamde, volledige ritmesectie: Basie, piano; Freddie Green, gitaar, Walter Page, bas en Jo Jones, drums. De blazers beide takes van "Lester leaps in" zijn Lester Young (foto), tenorsax; Buck Clayton, trompet en Dicky Wells. trombone. Beide opnamen dateren van 5 september 1939.
28.1.12
Pretpakjes 2
De heer Ozenfant, ik schreef het eerder, heeft iets tegen stompneuzigen, hij gaat zodra hij er een ontwaart, fors aan de blaf. Langzamerhand wordt mij duidelijk waarom: het zijn klaarblijkelijk weinig intelligente beestjes die zich in ieder willekeurig kostuumpje laten hijsen.
27.1.12
Scotland the brave
Ik leef tussen twee Schotten - ja, met een hoofdletter, want mijn vrouw heeft een ietwat verbasterde Schotse achternaam (oorspronkelijk zal Forker Farquahar geweest zijn) en alhoewel de heer Ozenfant allesbehalve een Schotse naam heeft, is hij wel degelijk een cairn terrier. Ze hebben geluk, want ik hou van het geluid van de doedelzak, waarschijnlijk zelfs meer dan de heer Ozenfant, want die laat zich weinig gelegen liggen aan muziek, behalve aan het geluid van carillons. Dan mag hij zijn oren graag spitsen. Het zijn spannende dagen voor de Schotten. Kiezen ze straks voor onafhankelijkheid?
Als ik het gedrag van de mij omringende Schotten bekijk, wordt het antwoord op het referendum een overweldigend "JA!".
Als ik het gedrag van de mij omringende Schotten bekijk, wordt het antwoord op het referendum een overweldigend "JA!".
Pretpakjes
Het is inmiddels weer hoog tijd aandacht te besteden aan de "honden haute couture", waar de Amerikanen wel pap van lusten en waar ik intussen ook al voorbeelden in het vaderlandse straatbeeld heb mogen ontwaren. De heer Ozenfant doet dan regelmatig van zijn afkeer blijken.
Ute 2
De naam "ute" mag dan typisch Australisch zijn, het fenomeen van een uit een personenwagen ontwikkelde pickuptruck is dat niet, sterker nog: oorspronkelijk werden alle lichte vrachtwagens ontwikkeld uit personenwagens. Er waren zelfs fabrieken die een verwisselbare carrosserie aanboden. Op zondag kon op het chassis een personenwagencarrosserie worden geplaatst, door de week deed de auto dienst als vrachtwagentje, zoals te zien bij deze Skoda.
Franse fabrieken, zoals Renault en Peugeot leverden ook vrachtwagentjes op basis van personenwagens, een voorbeeld is deze Peugeot 202.
In de Verenigde Staten vond uiteindelijk een scheiding plaats tussen de "echte" pickups en de uit personenwagens ontwikkelde pickups, op laatst genoemden, zoals bijvoorbeeld de door Ford gefabriceerde "Ranchero", werd door bezitters van "echte" pickups meewarig neergekeken. Ik herinner me dat in Texas smalend werd gesproken over "fag trucks". Bij het eerste genre hoort deze Chevroler, er onder staat een Dodge van het tweede genre.
26.1.12
Carmen Amaya
Zonder enige twijfel een van de grootste flamencodanseressen van de twintigste eeuw: Carmen Amaya. Haar vader, een professioneel gitarist nam haar heel jong mee naar de kroegen waar hij optrad en op vijfjarige leeftijd oogstte Carmen al applaus van het publiek. Toen ze zestien was stond ze op een podium voor duizenden enthousiaste kijkers tijdens de de wereldtentoonstelling in 1929 in Barcelona. Ze trok naar Parijs en in 1942 beleefde ze haar eerste triomfen in New York, waarna ze in Hollywood in een aantal films optrad. In 1948 was ze terug in Parijs, waar Jean Cocteau over haar schreef:
"Carmen Amaya is als de hagel op een ruit, de roep van een zwaluw, het dunne sigaartje tussen de lippen van een dromende vrouw, een onweer van applaus. Wanneer zij en haar familie naar een stad komen jagen ze de lelijkheid, de stijfheid en de verveling op de vlucht, zoals een zwerm insecten de bladeren van een boom opvreet. Sinds Serge Diaghilevs Ballet Russe hebben we een dergelijk spektakel niet meer meegemaakt".
Ute
Ute staat in Australië voor utility, de pick-upvorm van een personenauto, natuurlijk maakte Holden, de Australische tak van General Motors, utes.
Wobbe
"Wurdt 't soa langsamerhan gin tyd om M&M (Mark & Maxime) op 'n klein reiske naar Auschwitz te trakteren - 't hoeft niet persé per feewagen - om se d'r achterkomme te laten dat folkerenmoord wel degeluk plak fonnen het."
25.1.12
Foto's van auto's 2
Vandaag kreeg ik bovenstaande foto's van een Austin. Het lijkt me een
A35, maar dan in Australië gefabriceerd (niet zo merkwaardig want de
foto's werden in Nieuw-Zeeland gemaakt). De auto's werden vanuit
Engeland zonder carrosserie naar Australië gestuurd en daar werd er een
carrosserie opgezet. Volgens mij is het een wat opgeleukte "ute" (het
Australische woord voor pick-up-truck), maar het kan heel best dat een
kleine serie in een coupéversie is gebouwd, maar dan mis ik de
typerende opstapjes en het deksel over de eventueel aanwezige
dickeyseats.
Foto's van auto's 1
Zo nu en dan krijg ik foto's van auto's toegestuurd, waar naar ik met verbazing zit te kijken. "Nooit gezien", mompel ik en ga vervolgens boeken pakken om te kijken of ik ergens iets kan achterhalen.
Soms is het werk van een nijvere thuiswerker die bijvoorbeeld de carrosserie van een Morris "Minor" onderhanden heeft genomen en er een heuse coupé van heeft gemaakt. Het lijkt alsof de auto zo echt uit de fabriek is gekomen, maar Morris heeft anders dan Peugeot (op basis van de 203) nooit zo'n coupé gebouwd.
Politiek en muziek
Toen ik deze week iets schreef over hoe Amerikanen vrijwel onmiddellijk politiek in liedjes vertalen, vroeg ik me af of dat ook elders gebeurt en dacht aan de dubbel-CD*, alweer op Frémeaux*,
die gewijd is aan het "Front Populaire", toen Frankrijk, in de woorden
van cineast Jean Renoir, dacht dat alle Fransen van elkaar zouden gaan
houden. Léon Blum (foto) werd premier, na het Accoord van Matignon werden de stakingen beëindigd, er kwam een veertigurige werkweek en de
vakanties werden in het vervolg doorbetaald. Maar wie de liedjes beluistert ontdekt dat
de liedjes hoegenaamd geen verband hebben met de politiek. Goed, "La Grève
d'Orchestre" van Ray Ventura, opgenomen op 25 november 1936, lijkt bij
de actualiteit aan te sluiten, maar heeft uiteindelijk niets met de
Franse stakingsgolf te maken. Toch vond ik op YouTube iemand die iets van de stakingen laat zien en tegelijkertijd Ray Ventura laat horen.
- Monsieur le chef ma voix s'élève
Pour vous annoncer sans façon
Que nous allons nous mettre en grève
Ce que nous vous voulons, nous l'aurons !
- Eh ! Bien mes chers amis,
Vous aurez tout ce que vous désirez
- C'est pas assez !
- Comment ? Alors voulez vous être augmentés
De 1000 francs ? Vous acceptez ?
- C'est pas assez !
Mais l'argent on s'en fiche, nom d'une pipe !
Chef ! Mais c'est une question de principe
- Voulez vous un an de repos
Et le droit de parler argot ?
- C'est beaucoup trop !
Être menés à la baguette
Chef cela ne nous convient pas
Occupons toutes les banquettes
Nous allons coucher sur le tas ! etc. etc.
Ventura's meest bekende nummer is "Tout va très bien bien Madame la Marquise".
*"Le Front Populaire", Frémeaux FA 049.
24.1.12
Haar
Alhoewel Keimpe voor bezoek aan een haararchitect twee maal in de week naar Kopenhagen reisde, beviel het betonnen kapsel hem maar matig.
23.1.12
Opruiming
Sinds een paar dagen ben ik bezig met een grootscheepse opruiming in mijn platenkasten, ik heb doodeenvoudig meer ruimte nodig om mijn CD's onder te brengen. Al doende kom ik CD's tegen , die ik ooit in Parijs heb aangeschaft, zoals "Roots of Rock 'n Roll 1927 - 1938" op het Frémeauxlabel. Het is een wonderlijk allegaartje waarin ik weinig rock ' roll ontdek, want de Boswell Sisters mogen dan wel in 1934 een nummer met de titel "Rock and Roll" hebben opgenomen, met de gelijknamige muzieksoort heeft het weinig te maken. Toch staan er op de twee CD's aardige nummers, zoals "I've found a new baby", door Sidney Bechet en zijn New Orleans Footwarmers. Een andere, drie-CD-box is meer to the point: "He got his big ten inch out"*: 78 nummers met dubbelzinnige teksten, o.a. van Georgia Tom, die later als Thomas A. Dorsey het gospelrepertoire zou verrijken. Dit is Georgia Tom samen met Kansas City Kitty met "Show me what you got". Brownie McGhee zingt "Auto Mechanic Blues", Memphis Minnie "My Butcher Man", Tampa Red "Let me play with your poodle" en Bullmoose Jackson (foto) "Big Ten Inch".
* Indigo IGOTCD 2562
Subscribe to:
Posts (Atom)