1949 18

De importeur van Foden, "Diham" C.V., zat in Deventer en leverde vrachtwagens met  Gardnerdieselmotoren met 4, 5 of 6 cylinders. De prijzen waren op aanvraag. Foden was een bekende Britse fabriek, ooit begonnen met het bouwen van stoomvrachtwagens die tot in de vroege jaren dertig nog steeds leverbaar waren. In 1934 schakelde de fabriek definitief over op dieseltrucks. De foto is van een Foden met een typisch Britse beschildering, ze leefden zich aan de overkant van de Noordzee alijd op de belettering. Foden was ook bekend door zijn brassband: de Foden Motorworks Band, die steeds hoog eindigde in Britse brassbandcompetities en alhoewel het vrachtwagenmerk niet meer bestaat, het werd in 1980 gekocht door het Amerikaanse Paccar (ook eigenaar van DAF)  en verdween in 2006, is de band er nog altijd, al zijn de leden niet meer in dienst van Foden. Maar winnen doen ze nog, ook vereleden jaar!

Mazurka

Tien tegen één dat u de mazurka ogenblikkelijk koppelt aan Chopin, want hij heeft de van oorsprong Poolse dans geïntroduceerd in de concertzaal. Ook in de folklore is de mazurka buiten de Poolse oevers getreden en vinden we hem tot in de Caraïben toe. Hoe de mazurka vandaag de dag in Polen klinkt, hoort u in een uitvoering van het Janusz Prusinowski (foto) Trio.

Tempo

 

De gister gememoreerde Tempo driewieler had  een illustre voorganger: de miltaire Tempo G1200, ontwikkeld in 1936 voor het Duitse leger door Otto Daus, maar geëxporteerd naar zo'n veertig landen, o.a. naar Zweden (zie bovenstaande foto), Denemarken, Roemenië, Mexico en Argentinië. De G1200 had twee 600cc-tweetact-ILO-motoren, een voorin en één achterin, die onafhankelijk van elkaar de assen aandreven, ieder via een eigen versnellingsbak. Natuurlijk kon zowel op alleen de voor- als de achtergeplaatste motor worden gereden, de maximale snelheid met vieraangedreven wielen was 70km/u. Het innemen van tabletten tegen wagenziekte lijkt me een vereiste!

 

Chenard & Walcker 2

Het laatste teken van leven van Chenard & Walcker was een naooorlogse bestelwagen, maar toen Peugeot van de 202 op de 203 overstapte weigerde Peugeot de 203-motor aan Chenard & Walcker te leveren, Chenard & Walcker bouwde als sinds 1937 geen eigen motoren meer. Kort daarna verscheen de Chenard & Walckerfourgon met het varkensneusje als Peugeot D3A. Eens was de fabriek een belangrijke speler op de Franse markt. In 1907 deed het merk mee aan een competitie voor de levering van taxi's in Parijs, in 1910 had de firma in ieder geval twee verschillende taxi's in de aanbieding: een één- en een viercylinder, de ééncylinder was destijds de goedkoopst leverbare Franse taxi. Taxi's bleven tot ver in de jaren dertig in het leveringspakket van de fabriek, maar ook de autosport werd niet vergeten: medio jaren twintig speelde Chenard & Walcker een belangrijke rol in de 24 uren van Le Mans, in 1923 werd de allereerste race gewonnen door Lagasche en Léonard in een drieliter Chenard & Walcker. In 1925 was de fabriek in Le Mans met een totaal ander model een zogenaamde "tank" mee van de partij. Glaszmann en De Zuñiga eindigden op de tiende plaats. Of de auto (foto's) die ik jl. donderdag zag altijd dezelfde carrosserie gehad heeft weet ik niet, soms wordt een gesloten carrosserie van een chassis gesloopt en vervangen door een sportiever uiterlijk (het lot van veel rond 1930 gebouwde Bentleys) of er komt een open carrosserie op een chassis omdat die minder kostbaar is dan een gesloten vierdeurs. De viercylindermotor van de gefotografeerde auto bestaat in feite uit twee blokken van tweecylinders. De topsnelheid van deze Chenard & Walcker ligt net iets boven de 70km/u.

 

1949 17

In 1955 liftte ik van Parijs naar Lorient, ergens onderweg werd ik in een niet in Frankrijk te verwachten vrachtwagentje meegenomen, een Tempo. In Nederland in 1949 geïmporteerd door Tempo Wagens Import in Den Haag. De driewielers met een aangedreven voorwiel hadden een tweecylinderluchtgekoeldetweetakt-ILO-motor en werden door Vidal & Sohn In Hamburg gefabriceerd. Voor de oorlog waren er zelfs personenwagenversies.

Bransle

Bransle, soms gespeld branle is een van oorsprong Franse dans uit de Middeleeuwen, maar net als nu bleven dansen niet beperkt tot één gebied, want in Schotland dook de dans op als brawl, in Italië als brando en in Spanje als bran. De bransle staat op het repertoire van zowel musici, die in - laat ik maar zeggen - de klassieke hoek thuishoren, als musici die zich bekwamen in wat het folkloristisch repertoire genoemd wordt. Een strikte scheiding kan  gelukkig niet gemaakt worden, al zullen musici uit de folkloristische hoek gauwer een bij de muziek behorend costuum aantrekken, maar daar wordt de muziek niet beter noch slechter van. Ik heb een aantal bransles bijelkaar gesprokkeld, eerst deze uit Bretagne, vervolgens eentje uit het centraal in Frankrijk  gelegen departement Indre en daarna een bekende bransle, de Bransle des Chevaux, die via Engeland ook in Schotland belandde. Het is de vraag of Michael Praetorius (1571-1621) de Bransle de Royne gecomponeerd heeft of hem gehoord en genoteerd heeft, maar eigenlijk doet dat er ook niet toe, dankzij hem is de melodie bewaard gebleven, Pieter van de Phaliezen (1510-1573), beter  bekend onder zijn Franse naam Pierre de Phalèze, was een Zuidnederlandse muziekuitgever en van hem kennen we deze Bransle Gay. Dit is de Bransle de Village van een anonieme zeventiende eeuwse componist uitgevoerd door een groter Frans ensemble. Bijna tot slot, want hij mag natuurlijk niet ontbreken, Jordi Savall (foto) met drie bransles uit Bourgogne. Poulenc componeerde in 1935 zijn Suite de Française, daarin twee bransles, eentje "de Champagne" en deze de "de Bourgogne".

Chenard & Walcker

Een meer dan een eeuw oude Chenard & Walcker, van een fabriek die zijn eerste automobiel tentoonstelde op de Parijse Salon in 1901.  De minieme carrosserie van de  blauwe race-, dan wel sportwagen is niet geheel symetrisch, aan de rechterzijde vertoont zich een bobbel (zichtbaar linksboven op onderstaande foto), die aan de linkerzijde ontbreekt.

De reden? De chauffeur moet ruimte hebben om zijn rechtervoet op het gaspedaal te kunnen zetten.

27 april

Zo gezellig een dag later:

uit de bloembak voor de fietsenstalling zijn planten uit de grond gerukt en er voor is een fles stukgegooid

twee geparkeerde fietsen zijn in andermans tuin gegooid

AH To Go dat op zondagmorgen om 8.00 hoort te openen is om 9.30 nog gesloten

26 april

Bourrée

Bach, daar hoort het meest ernstige gezicht bij dat je in de kast hebt, vooral als je je in de lijdensweek in de richting van de Grote Kerk in Naarden beweegt, niet zo zeer vanwege de muziek van de Matthäus Passion, maar vooral vanwege het feit dat je gezien wordt en gezien wilt worden. Bach dat is - verdomme - zeer, zeer bittere ernst. Dat Bach vrolijke, dansante wijsjes, zoals deze bourrée schreef wordt vaak vergeten en wat helemaal niet geweten wordt is dat de bourrée in Auvergne en Bourgogne nog steeds gespeeld en gedanst wordt. De componist Francis Poulenc (foto) liet zich vaker door Franse folklore beïnvloeden schreef in 1937 deze bourrée voor piano.

Healey

 

 Het modelletje staat, het dateert van 1973, al zo'n veertig jaar in een vitrine. Ik kocht, de Healey "Silverstone" in kitvorm, niet dat ik ooit de auto in het echt had gezien, maar ik vond het idee om de reserveband als achterbumper te gebruiken zo interessant dat ik vond dat de Healey in de verzameling thuis hoorde. Bovendien was Healey een bekende naam, want Healey had Nashmotoren gebruikt in de Nash Healey en ik had destijds zelf een Nash, een statige zwarte wagen uit 1937. Dat er er Austin Healeys waren interesseerde me iets minder. Eergister zag ik in Dalfsen voor de eerste keer een echte "Silverstone, al moet je voorzichtig zijn met het woord echt, want er is monenteel een bedrijf in het Britse dat replicacarrosserieën vervaardigt, dat die op de chassis plaatst van donorauto's die in gesloten vorm eind jaren veertig de fabriek verlieten. De "Silverstone" had een 2.4 liter viercylinder Rileymotor. Behalve de reseveband als achterbumper had de "Silverstone" nog een paar bijzonderheden: de voorruit kon voor racedoeleinden geheel in de carrosserie zinken en net als bij de Peugeot 202 enz. zaten de koplampen achter de grille.

Jig 2

De gigue, oorspronkelijk een dans die, ietwat kort door de bocht,  vervolgens in de concertzaal belandde, maar wat gebeurt er wanneer we vandaag de dag die weg proberen te bewandelen en een gigue - in dit geval een Ierse jig - door een barokensemble laten spelen? In Ierland hoort de jig tot het folkrepertoire, vaak maakt de jig dan deel uit van een potpourri  bestaande uit bijvoorbeeld een slow air, een jig en een reel. De jig heeft zich ook in het Schotse gehandhaafd, dit zijn Aly Bain (foto) en  Phil Cunningham met The Jig Runrig en om het nog ingewikkelder te maken The Swedish Jig. Natuurlijk ging de jig mee naar de overkant van de Atlantische Oceaan, de Canadese formatie La Bottine Souriante.

Leeuwarden: e verschtopt gemouch!

Een voortreffelijk idee, de huidige bewoners van huizen waarin eens vermoorde Joden woonden op 4 mei a.s. iets te laten vertellen over degenen die omkwamen, of nazaten van vermoorde Joden in de woning van hun voorouders, het familieverhaal te laten vertellen. Een aantal steden doet onder de noemer "Open Joodse Huizen" aan dit project mee: Amsterdam, Haarlem, Den Haag, Rotterdam, Elburg, Groningen, Leeuwarden en Tilburg. Maar Leeuwarden heeft het weer eens niet begrepen, daar moet een en ander worden opgeleukt, en natuurlijk moet het marktvrouwtje dat in de Schrans al een standbeeld kreeg, Roosje Cohen, weer van stal worden gehaald. Want Leeuwarden herinnert zich Joden het liefst als armzalige sappelaars die met veters en band, let wel na de oorlog (!), hun waar op de vrijdagse veemarkt verkochten. Zo herinner ik me Roosje, maar gelukkig herinner ik me meer: een arts, een directeur van een krant (tevens voorzitter van de plaatselijke P.v.d.A.-afdeling), een tandarts, een hoofd van de politieke opsporingsdienst dat later lid van de Raad van State werd, een winkelier, een vertegenwoordiger in bakkerijmachines. Leeuwarden begrijpt het werkelijke doel van dit project niet of kan en wil het niet begrijpen, door in het Historisch Centrum - daar hebben geen Joden gewoond - iemand met liedjes en verhaaltjes over Roosje Cohen te laten optreden. In de sjoel aan de Sacrementsstraat treedt op 4 mei een mevrouw op die Jiddische liederen zingt. Volslagen misplaatst. Leenwarden: e verschtopt gemouch en een stad die ik voorlopig maar links laat liggen, want de kans is niet gering dat wanneer er ooit struikelstenen zullen worden neergelegd, Leeuwarden er hinkelwedstrijden op gaat organiseren.

Half dagje Dalfsen 2

Er moest iets aan de Panhard gebeuren, dus gistermorgen naar Classic Job, want dat is de nieuwe naam van Classic Jaap sinds Job Brouwers het bedrijf in Dalfsen heeft overgenomen. Classic Job heeft als naam het grote voordeel dat hij op twee manieren kan worden uitgelegd. Er was weer veel moois onderhanden, gister liet ik de motor zien van een Bentley 1936, dit is de de neus van de wagen.

Half dagje Dalfsen

Motor van een 1936 Bentley morgen meer

Wobbe

"Su Fraanske Timmermaans noch steeds met Poetin in gesprek weze?"

1949 16

 

De Britse vrachtwagenfabriek Guy leverde via de N.V. Nederlandsche Motoren Maatschappij in Rotterdam in ons land zes verschillende auto's: Vixen, Otter, Arab (twee verschillende één met een vijfcylinder Gardner-, één met een zescylinder Gardnerdieselmotor) en dan nog twee verschillende Arabsbuschassis, waarvan één met een Meadows-Guy P.S.V. dieselmotor. Het Arabbuschassis  (plaats voor 45 personen) met een zescylinder Gardner kostte f.32065,--,  maar daar kwamen nog wat extra kosten bij: een reservewiel met band f.349,--, een reservewieldrager f.175,--,  centrale volautomatische chassissmering f.520,--, pro-selective versnellingsbak en vloeistofkoppeling, mechanische bediening f.1495,- luchtdrukbediening f.390,--, koelwatertemperatuurmeter f.59,85 en een Airmaze oliebad luchtfilter f.195,--.

Jig

Taalkundig verhoudt jig zich tot gigue als beef tot boeuf. De meeste mensen in ons land kijken bij het beluisteren van een gigue ernstiger dan wanneer zij een jig horen. Gigues zijn immers van klassike meesters als Corbetta, Pachelbel, Bach en Mozart en jigs, ja jigs, die behoren tot de folklore en da's lagere jolijt. Ze vergeten helemaal dat de gigue, de dans, de muziek nog altijd deel uitmaakt van waar ze oorspronkelijk toebehoorde: de folklore, bijvoorbeeld in Languedoc.

1949 15

 

Er zijn auto's met een opgewekt gezicht, zoals de Citroën 2CV, maar er zijn ook auto's met een bedroefd voorkomen, zoals de Morris Commercial J2. In 1949 nog niet leverbaar in Nederland, wij moesten het doen met de  voorganger, de PV, afkorting voor Parcel Van. De J2 bleef van 1949 tot 1961 in productie en heette na de samensmelting van het Morris- en Austinconglomeraat in 1952 simpelweg J2. Morris Commercials werden net als Morris personenwagens geïmporteerd door Molenaar tegenover het station in Amersfoort. Behalve de PV waren er nog vijf andere vrachtwagens in de aanbieding, alle als chassis met motor maar zonder cabine en er was ook nog een bus die naar wens met een benzine- dan wel met een Saurerdieselmotor kon worden geleverd.

Verzet

Nu "De Telegraaf" het weer doet voorkomen, o.a. door met een zeilbootje naar Engeland te varen "als eerbetoon aan de honderden Nederlanders die hetzelfde probeerden tijdens de Tweede Wereldoorlog", alsof de krant een haard van verzet was tussen 1940 en 1945, is het goed even een hoofdartikel in "De Telegraaf" uit 1942 in herinnering te brengen.

UP!

Na onze succesvolle reeks "Mijn .... heeft ...." doet het ons een buitengewoon groot genoegen met een vervolgserie te kunnen komen met de titel: "Mijn .... had ....", als eerste deeltjes zullen verschijnen: "Mijn tante had korsakoff" en "Mijn  schoonvader had ingegroeide teennagels". Uitgeverij "Sick & Inger".

1949 14

 

De N.V. Nederlandsche Ford Automobielfabriek importeerde, zoals ik eerder schreef, in 1949  personen- en vrachtwagens zowel uit de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk, maar niets uit de Duitse Bondsrepubliek, terwijl Ford al in 1925 auto's in Berlijn had geassembleerd en sinds 1931 een heuse fabriek had in Keulen, waar in 1932 eerst de "Köln" vervolgens de "Eifel" en later de "Taunus" van de band rolden. Vanaf juni 1939 tot in 1941 werd in kleine aantallen, laatst genoemde auto gefabriceerd. De "Taunus" had 'n zelfdragende carrosserie, 'n viercylinderzijklepmotor met een inhoud van 1172cc en een topsnelheid van 105 km/u. Die auto kwam in 1949 met slechts detailwijzigingen terug, in 1948 als "Standard" Limousine en in juli 1949 ook als "Spezial" Limousine, voor respectievelijk DM 6965.-- en DM 7200.--, maar van export naar ons land was volgens de "Vijfde Jaargang Catalogusprijzen van Automobielen en Motorrijwielen 1949" geen sprake. Over onze oostgrens heette de auto trouwens "Buckel Taunus".

1949 13

Mercury kwam ons land natuurlijk in via Ford in Amsterdam, maar er staat in dit geval geen importrice maar fabrikante (vreemd, trouwens die vrouwelijke vormen, moet dat niet importeur en fabrikant zijn?) N.V. Nederlandsche Ford Automobielfabriek, terwijl ik betwijfel of er ooit een Mercury, een  in 1938 gelanceerd en in 2011 verdwenen Fordsubmerk, in de fabriek bij  de Amsterdamse Hembrug werd gebouwd. In Nederland werd in 1949 een Sport Sedan voor circa f.11.000.-- en een 6 persoons cabriolet voor f.12500,-- verkocht, dat was inclusief radio en verwarming. 

 De auto's hadden achtcylinderzijklepmotoren met een inhoud van 4185cc. In de Verenigde Staten was de keuze groter, want  daar waren behalve de hier leverbare vierdeurssedans (sport sedans) en convertibles (6 persoons cabriolets) ook een coupe en een stationwagon te koop. Totaal werden dat  jaar 301319 Mercury's gebouwd en dat was een record.

Herinneren 2

De veldslag bij Marinade had een volle veertien uur geduurd omdat de generaals aan beide zijden aan elkaar gewaagd waren. De Parmezanen werden aangevoerd door een veldheer die nimmer een slag verloren had, de uit het oude pastageslacht Bolgona stammende Gorgon Zola en de jeugdige Ravioli, die als aanvoerder van de Ravigoten bekendheid had verworven als secondant onder Tagliatelli bij de slag bij Gnocchi.

Leucisme

Jaren geleden zag ik in Hilversum een kauwtje dat nog aanzienlijk witter was dan de vogel die ik gister in de Laanstraat in Baarn rond zag huppelen. Ik heb geprobeerd de kauw te fotograferen, maar dat viel in een drukke winkelstraat niet mee. Het ontbreken van pigment heet leucisme.

1949 12

 

H.C.L. Sieberg in Amsterdam importeerde de Willys Overland 'Jeep' en ik denk dat het  originele Amerikaanse en niet in Frankrijk door Hotchkiss in licentie gebouwde exemplaren waren. Zonder weeldebelasting kostte de 'Universal Jeep' f.4950,--.,  ook in de aanbieding was een 'Jeep Station Wagen', die was flink prijziger: f.7805,-- en daarboven was er bovenstaande 'Jeepster', die voor f.8500,-- in de catalogus stond, prijzen voor beide zonder weeldebelasting. In Frankrijk kreeg de 'Jeep'  een jaar later concurrentie van de 'V.L.R.' (Véhicule Léger de Reconnaisance), een product van Delahaye, waarvan uiteindelijk  10.000 werden verkocht, het overgrote deel aan het Franse leger. Peugeot trachtte ook een voet aan de grond te krijgen met een jeep op  basis van de 203, maar had door het succes van de 'V.L.R.' van Delahaye het nakijken en bouwde uiteindelijk maar 17 exemplaren, voordat Peugeot Hotchkiss kocht en dus het recht kreeg om de Willys 'Jeep' in licentie te vervaardigen. Maar daar was in  1949 nog geen sprake van. 

Wel was in het Grootbritse inmiddels een concurrent op de markt verschenen de 'Land-Rover'. In 1947 werd een Willys 'Jeep' van een andere carrosserie voorzien, met stuur en pedalen in het midden, dat laatste idee werd toen de wagen een jaar later in productie ging losgelaten en werd het stuur links, dan wel rechts geplaatst. De presentatie vond plaats tijdens de RAI in Amsterdam in 1948 . De motor kwam uit de Rover 60 en had een inhoud van 1595cc. Englebert in Den Haag voerde de Landrover (nu één woord) in 1949 in, een driepersoonscabine met open laadbak (een 'pickup', maar dat woord was hier nog niet in gebruik) kostte f.7000,--. Bouwen voor het leger was lucratief want je had in één keer een geweldige omzet, ook de Nuffieldorgansiatie (Morris) ontwikkelde een kleine terreinwagen de 'Gutty', oorspronkelijk met een platte viercylinder motor, die ook in de Morris 'Mosquito' zou komen, maar toen de het prototypestadium van de 'Gutty' voorbij was en de 'Mosquito' 'Minor' ging heten zat er in beide auto's een vier-in-lijn. De 'Gutty' werd verder ontwikkeld als Wolseley 'Mudlark' en kreeg een Rolls-Roycemotor, uiteindelijk werd de 'Mudlark' de Austin 'Champ', maar dan zijn we inmiddels al in 1951.

Wobbe

"Waarom se gisteravend in Groaningen 't hele soadsje fan 'e Passion nyt krusigd hè, begryp ik nyt."

Chooische chazzers 3

 

In onze serie Chooische chazzers: "Natuuchlijk heb ik als echfgooiech 't checht, nee, zelfs de plicht om voetgangechs te hindechen."

1949 11

Iedereen die Jacques Tati's film "Les Vacances de Monsieur Hulot" heeft gezien moet het automerk Salmson iets zeggen, een auto van dat  merk, een AL3 uit 1924, speelt een uiterst voorname rol in die film. De fabriek begon trouwens pas na de Eerste Wereldoorlog met de productie van auto's,  daarvoor was het een motorenfabriek, die bekend was geworden door de productie van watergekoelde stermotoren. In 1949 importeerde Auto- en Motordeelen Import in Amsterdam twee typen Salmson, de 10CV, model S-4 61 en de 13CV, model S-4 E48, die leverbaar waren als sedan en cabriolet, met en zonder Coalversnellingsbak. De prijzen lagen tussen f..8485,-- en f.13.833,--.

S-4 61

Herinneren

Freark-Jan herinnerde zich nog hoe hij bij meester Oegema in de vijfde klas leerde over de slag bij Marinade tussen de Ravigoten en de Parmezanen in 1289, meester Oegema, die spoedig daarna aan hartvervetting overleed, kon er boeiend over vertellen.

Una

Una: "Fowk fa frock their dogs loch thes main pure hate them."*

*Mensen die hun honden zo aankleden moeten ze echt haten.

 

 

 

 

 

 

 

"But these dogs main be complete idiots tae lit thes happen tae them. Dornt they hae teeth?"

Putin

э, э, э, э, э, э, э, э, э, э, э, э, э, э, э, Украина•
 *oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oe, oekraine

Wim Kok

之前我想对达赖喇嘛我不得不考虑我自己的便士*
*Zhīqián, wǒ xiǎng dá lài lǎma wǒ bùdé bù kǎolǜ wǒ de biànshì
Voordat ik aan  de Dalai Lama denk moet ik eerst aan mijn centjes denken

1949 10

 

Austin, Morris, Riley en Wolseley hadden in 1949 iets nieuw auto's in de aanbieding, niet dat het allemaal motorisch zo nieuw was, maar de uiterlijke vorm van de auto's was in ieder geval anders dan in 1939. Het hoekige in de carrosserie was verdwenen en vervangen door iets dat we maar bollig zullen noemen. Opvallend was dat een kleine fabriek, Jowett in Bradford, in 1946 al  een veel revolutionairder auto klaar had, die vanaf 1947 ook leverbaar was: de "Javelin", met een "flat four"-motor met een inhoud van 1486cc, twee carburateurs en plaats voor zes personen. Javelins behaalden in 1949 in de anderhalveliterklasse de 1e en 3e plaats in de Rallye van Monte Carlo. Importeur voor ons land was Hart Nibbirig en Greeve in Den Haag. De prijs was f.8780,-- en dat was flink veel meer dan hetgeen men voor een Austin A40 (f.5700,--), of een Morris "Oxford" (f.6314,--) betaalde, daarentegen was de Riley anderhalve liter duurder (f.10400,--), de Wolseley 4/50  viel ongeveer in dezelfde prijscategorie als de "Javelin", want die kostte f.8500.--.

De Standard "Vanguard" met een viercylinder met een inhoud van 2088cc was leverbaar sinds 1948, de meeste werden dat jaar geëxporteerd. Ook de "Vanguard" bood, net als de "Javelin" plaats aan zes personen. De prijs die de importeur J.H. Eggelmeijer Automobielimport in Rotterdam rekende was ongeveer f.6785,--, inclusief reservewiel met band (!). Als ik in 1949 de keuze had gehad, dan had bij mij een "Javelin" voor de deur gestaan.