Mening

 

Net zo min als ik destijds in één van mijn radioprogramma's Merle Haggard heb laten horen, ga ik nu David Allan Coe op  dit blog zetten, wie hem wil beluisteren gaat maar op YouTube naar hem op zoek en hoort hoe hij het donkere deel van de Amerikaanse bevolking schoffeert. Merle Haggards "Okie from Muskogee" ("we don't burn our draft cards down on Main Street") kreeg destijds een passend antwoord van The Youngbloods met "Hippie from Olema". Rassenhaat werd door Tom T. Hall (foto) belachelijk gemaakt in het sublieme "The man who hated freckles", waarmee hij tevens bewees dat countrymuziek niet alleen maar de muziek is van en voor rechtse ballen. Halls "The monkey who became president" uit begin van de  jaren zeventig had - gezien Trump - een wel zeer voorspellende waarde!

Reizen

Helaas heb ik geen spoorwegkaart uit 1943 van de totale Verenigde Staten, wel heb ik de tekst van Randy Newmans schitterende "Dixie Flyer", waarin hij vertelt hoe met zijn moeder (zijn vader "was a captain in  the army, fighting the Germans in Sicily") van Los Angeles per Dixie Flyer naar New Orleans reist: "across the state of Texas to the land of dreams". Maar hoe ik ook zoek in "The Historical Guide to North American Railroads"*, ik vind wel een Dixie Flyer maar die reed jarenlang elke dag tussen Chicago en Miami (noord-zuidverbinding), om van Los Angeles naar New Orleans (west-oostverbinding) te komen, nam je een trein van de Union Pacific. Dat laatste klopt wel weer met de tekst van het liedjes want: "we went down to the Union Station and made our getaway".

Steve Goodman gaat in zijn "City of New Orleans"  ook naar New Orleans, maar vanuit Chicago met de Illinois Central Railroad en op een kaartje kan ik de route van Steve volgen: Chicago, Centralia, Cairo, Memphis, Jackson, New Orleans en in boven vermeld boekje vind ik, naast de "Panama Limited", de "City of New Orleans" inderdaad op de route Chicago - New Orleans.

Steve zingt: "Good morning America, how are you? Dont you know me? I'm your native son" het is alsof hij iets, op reis naar het zuiden, moet bewijzen.

Randy is scherper, wanneer hij het over zijn moeder broers en zusters heeft, die vanuit Jackson in een grote, groene Hudson komen aangereden "driven by a Gentile they knew. Drinkin' rye whiskey from a flask in the backseat. Tryin' to do like the Gentiles do. Christ, they wanted to be Gentiles, too. Who wouldn't down there, wouldn't you? An American Christian, God damn!"

Lewone

 

Mijn vader overleed toen ik 26 jaar was en nog altijd betreur ik het dat ik de verhalen over zijn jeugd in Leeuwarden wel gehoord, maar niet genoteerd heb. Want zijn herinneringen aan het Joodse leven in de eerste twee decennia van de vorige eeuw waren de moeite waard. Pas jaren later heb ik in een enkel geval kunnen achterhalen over wie hij sprak. Hij had een oudoom (de echtgenoot van een zuster van zijn grootvader), die hem regelmatig meenam naar het station om naar treinen te kijken. Mijn vader, een jaar of vier oud, kon klaarblijkelijk de k niet zeggen en riep steeds verheugd als hij een nieuwe trein ontdekte: "Oeteltrein", waarmee zoveel als "Ook een trein" bedoeld werd. Dat oeteltrein heeft mijn vader geweten, want die oom is hem altijd oeteltrein blijven noemen. Pas jaren na de dood van mijn vader kwam ik erachter wie die oom was. Hij heette Drielsma en had een fietsenzaak aan de Voorstreek en bracht een rijwiel in de handel met de naam "Lewone". Dat is merkwaardig, want het is bij mijn weten de enige fiets met een Hebreeuwse naam, die in Nederland is verkocht. Ik ben er nog altijd niet achter waarom. Lewone is de oude, Askenazische uitspraak van Levanah (לבנה), dat maan betekent. Koos hij LWN omdat deze letters ook in Leeuwarden voorkomen? Een complete Lewone staat in het schuurtje achter mijn huis.

Morris

Het was relatief nog steeds simpel om in de jaren dertig op een personenwagenchassis een lichte vrachtwagen te bouwen, omdat personenwagens destijds een echt en dus apart chassis hadden. De "Brasso van" is duidelijk gebouwd op het chassis van een Morris "Oxford", de bestelwagen van "Barwick's Baking Powder" staat op het chassis van een Morris "Minor", destijds de kleinste auto die Morris leverde.

Zondag

 

Ooit interviewde ik Wolfgang Neuss (1923-1989) in Berlijn die net een langspeelplaat  gemaakt had met  Wolf Biermann (foto). Van die plaat het prachtige "Kleinstadt Sonntag" van Biermann, aan  het slot horen we Neuss.

Meer Fout

 

Niemand zegt natuurlijk herenboer, ik heb zelfs de precieze spelling even moeten opzoeken, maar die n moet er volgens een aantal malloten die de Nederlandse spelling beheren echt in, terwijl een herenboer een eenling is en niet het bezit van een aantal heren, nee, hij is een zelfstandige, kapitaalkrachtige boer, wellicht een verwoed aanhanger  van Nutella v.d. Plas Maar dan betrap ik me op iets merkwaardigs. Bestaat er een vrouwelijk equivalent: een damesboer? Dameboer (foto links) klinkt me  toch niet goed in de oren. 

Die tussengevoegde n's waren er vroeger niet. Je schreef pannekoek en niet pannenkoek, logisch vind ik, want wie bakt zijn koeken nu in meerdere pannen? Bovendien moet de schrijver ook nog rekening houden met of er meer dan één meervoud bestaat, want dan  vervalt de n, het is dus niet ziektenkosten, want je hebt ziektes en ziekten.  Zulke regels moeten een buitenlander  die Nederlands leert tot wanhoop drijven. Gelukkig is het leren van onze taal binnen een aantal jaren niet meer nodig, daar zorgt de vaderlandse middenstand wel voor, die zijn handel het  liefst in het Engels afficheert.  

Ooit zag ik trouwens een fantastisch meervoud van pannenkoek in de buurt  van Minneapolis-St.Paul in de menukaart van een restaurant: PANNEKOEKENS, bijna net zo  leuk als het tweevoudige meervoud van kind, KINDERENS (eigenlijk drievoudig want kinder is eigenlijk al een meervoud), maar kinderen is inmiddels in onbruik geraakt, het volkje praat immers over kids.

Rufus

 

 Rufus Wainwright, zoon van  Loudon Wainwright III en Kate McGarrigle met "Tired of  America".